CARRACHIÑA

Tivemos un aviso de que no monte había un cachorro. Os veciños dábanlle de comer. Cando a vimos estaba totalmente raquitica, coas unllas longas, seguramente por estar encerrada nalgun sitio, chea de pulgas e carrachas, caialle o pelo, non podia andar. Nos nos podemos explicar como ainda é tan cariñosa.