Descoñecido

Tivemos un aviso de que no monte había un cachorro. Os veciños dábanlle de comer. Cando a vimos estaba totalmente raquitica, coas unllas longas, seguramente por estar encerrada nalgun sitio, chea de pulgas e carrachas, caialle o pelo, non podia andar. Nos nos podemos explicar como ainda é tan cariñosa.

Atopárona nunha obra os obreiros que traballaban nela. Coxeaba dunha patiña de diante. Chovia moito. É maior. Fóra non sobreviriría pero nunha casa veríase rexuvenecer.

Chegou ao refuxio preñada pero só tivo un cachorro que xa foi adoptado. É unha cadela que non presenta ningún problema de carácter e de convivencia tanto con humanos como con outros animais.