Ao principio se amosaba desconfiada pero pronto aceptou a todo o persoal volveuse moi cariñosa. Ao pouco de estar con nós decatámonos que de que estaba xestante e tivo catro preciosos cachorros aos que coida marabillosamente. Son como ela, brancos e negros, e como foi unha camada pequena están gordiños.

Sabemos pouco da súa vida pero supoñemos que non foi moi boa porque é moi asustadiza. A verdade é que non o pasa ven no Refuxio porque necesita estar acompañada.