Pelo curto

Non sabemos moito da súa vida. Deixárono no refuxio xunto ao seu compañeiro, seguramente xa non servían para a caza e eran unha molestia. Custounos moito collelos, estaban moi asustados, unha vez capturados mostráronse moi agarimosos. Tiveron sorte de ser abandonados xuntos, así non o pasan tan mal.

A súa traxedia duplicouse: a súa dona está no hospital e encima deixana no refuxio. Ao principio non quería comer. Pasa moito frío e non sabemos se soportará o inverno. Ten un tamaño ideal.

Apareceu no albergue do Monte do Gozo. É unha das causas máis corrientes de ingreso de animais, siguen aos peregrinos até Santiago pero despois non os poden levar aos seus lugares de orixe.